آرتروز چیست؟ – قسمت دوم

چه داروهایی جهت درمان استئوآرتریت مورد استفاده قرار می گیرند؟

اولین گام در استفاده از دارو در مواقع مواجه با استئوآرتریت، استفاده از مسکن های تسکین دهنده ی درد می باشد. این موارد شامل استامینوفن، ایبوپروفن(Advil و موترین) و ناپروکسن می باشد. شما نمی توانید از این داروها بیش از ۱۰ روز بدون مشورت با پزشک استفاده کنید. مصرف طولانی تر این داروها، احتمال عوارض جانبی را افزایش می دهد. اگر استفاده از داروهای ذکر شده در درمان شما موثر واقع نشود؛ پزشک معالج شما می تواند از داروهای ضد التهاب قوی تر و یا داروهای دیگر برای کاهش درد شما استفاده نماید. برخی از این داروها ممکن است به شکل های کرم، پماد و یا اسپری، بر روی پوست مناطق آسیب دیده جهت رفع درد به کار گرفته شود.

در برخی افراد که دچار درد مزمن می باشند؛ علاوه بر استفاده از کرم ها، می توان داروهای استروئیدی را نیز به طور مستقیم به مفصل مورد نظر تزریق نمود. این تزریقات را می توان چندین بار در طول سال تکرار کرد، زیرا برخی از کارشناسان معتقدند این کار می تواند موجب سرعت بخشیدن در بهبود مفاصل گردد. تزریق اسید هیالورونیک به طور مستقیم به مفصل زانو می تواند در برخی از افراد مبتلا به آرتروزِ زانو، درد را کاهش دهد. وقتی درد ناشی از استئوآرتریت بسیار شدید است و درمان های دیگر نیز کاربرد مناسبی ندارند؛ برخی از پزشکان از قرص های قوی تر مثل قرص های دارای مواد مخدر جهت بهبود و رفع درد استفاده می کنند. متاسفانه، هیچ یک از این درمان ها نمی تواند به کند کردن روند آسیب مفاصل ناشی از آرتروز در فرد کمک کنند.

آیا درمان های جایگزین نیز برای بهبود آرتروز وجود دارد؟

در تحقیقات اخیر، اطلاعات سودمندی در رابطه با استفاده از درمان های جایگزین در بهبود آرتروز صورت گرفته است. پژوهش های پزشکی نشان داده اند؛ که استفاده از مکمل های گلوکوزآمین و کندرویتین در افراد مبتلا به آرتروز، می تواند سبب کاهش درد در این افراد شود.(به ویژه در ناحیه ی زانو) هیچ مدرکی در رابطه با اینکه گلوکزآمین می تواند به بازسازی غضروف کمک کند وجود ندارد. آدنوزیل متیونین مکمل دیگری است که از آن جهت درمان استئوآرتریت استفاده می شود. تحقیقات اخیر نشان می دهند که این مکمل می تواند به عنوان یک ضد التهاب عمل کند. همواره به یاد داشته باشید که استفاده از مکمل ها فقط منوط به تشخیص پزشک می باشد و استفاده ی بی مورد از این مکمل ها می تواند سبب بروز عوارض جانبی و در مواقعی تداخل با سایر داروهای مصرفی گردد. استفاده از طب سوزنی نیز در تسکین درد فوری در افراد مبتلا به آرتروز بسیار مفید است.

از چه دستگاه های حمایتی جهت کمک به آرتروز استفاده می شود؟

دستگاه های حمایتی و یا کمکی می تواند سبب کاهش فشار روی مفاصل مبتلا به آرتروز شود. این دستگاه ها به خصوص در آرتروز زانو برای ایجاد ثبات در رباط ها و تاندون ها و کاهش درد موثر می باشند. استفاده از عصا نیز می تواند در کاهش فشار بر روی مفاصل  موثر باشند. علاوه بر تسکین درد، دستگاه های کمکی در بهبود عملکرد و جلوگیری از زمین گیری در فرد مبتلا نیز تاثیر گذار می باشند. مراجعه به یک فیزیوتراپیست با مجوز رسمی که در محل کار خود از دستگاه های مدرن و پیشرفته جهت درمان آرتروز استفاده می کند توصیه می شود. همچنین استفاده از بسیاری از دستگاه های موجود در محل کار و در خانه که شما به طور معمول روزانه از آنها استفاده می کنید می تواند سبب تشدید آرتروز در شما شود. در همین رابطه شما باید با پزشک خود صحبت کنید.

 آیا جهت درمان آرتروز جراحی نیز وجود دارد؟

وقتی که درد آرتروز با درمان های مختلف کنترل نمی شود؛ و یا وقتی که درد شما مانع از شرکت شما در فعالیت های عادی و روزمره در زندگی شما می شود؛ پزشک راه جراحی را در جهت بهبود بیماری در شما در پیش می گیرد. انواع مختلفی از عمل جراحی برای آرتروز وجود دارند که عبارتند از:

آرتروسکوپی برای تمیز کردن بافت غضروف و یا ترمیم بخش آسیب دیده:

این عمل اغلب بر روی زانو و شانه صورت می گیرد. شواهد اخیر نشان دهنده ی اثربخشی این روش در درمان استئوآرتریت می باشد.

عمل جراحی تعویض مفصل به جای مفصل آسیب دیده با استفاده از یک مفصل مصنوعی:

عمل جراحی تعویض مفصل معمولاً در افرادی صورت می گیرد که به شدت از درد رنج می برند و این درد مانع از فعالیت های طبیعی زندگی آنها می شود. حتی در بهترین شرایط، عمل جراحی نمی تواند مفصل آسیب دیده را به حالت عادی خود بازگرداند.(مفاصل مصنوعی همگی از حرکات طبیعی مفاصل بی بهره اند.) و تنها می توانند جنبش و عملکرد مفاصل را به میزان قابل توجهی بهبود بخشند. علاوه بر این، از مفصل مصنوعی تا حد زیادی برای کاهش درد استفاده می شود. مفاصل جایگزین اغلب در نواحی ران و زانو می باشند. از مفاصل مصنوعی در حال حاضر نیز در شانه، انگشتان دست، آرنج، مچ پا، و مفاصل پشت برای درمان درد شدید استفاده می کنند. 

همجوشی مشترک:

این روش به حذف مفصل مشترک آسیب دیده و ترکیب دو استخوان در هر موجب می شود. این روش در مناطقی صورت می گیرد که تعویض مفصل در این مناطق موثر نمی باشد.

عوامل خطرساز رایج در ابتلا به آرتروز چیست؟

عوامل خطر ساز ابتلا به آرتروز عبارتند از:

• قرارگیری غیر طبیعی از مفاصل می تواند یکی از عوامل خطرساز ابتلا به آرتروز باشد.
• افزایش سن می تواند خطر ابتلای افراد به آرتروز را بالا ببرد.
• ورزش دو و میدانی (سایش و پارگی و صدمات ناشی از ورزش و دو و میدانی)
• جنسیت افراد می تواند تا حدودی در ابتلای افراد به آرتروز تاثیر گذار باشد.
• کار سنگین و فرسایشی می تواند در ابتلا به آرتروز موثر باشد.
• آسیب های مشترک در انواع آرتریت
• عمل جراحی زانو اگر درست صورت نگیرد؛ می تواند در ابتلا به آرتروز موثر باشد.
• کار کشیدن زیاد و صدمه به مفاصل
• چاقی یا اضافه وزن می تواند به طور مستقیم روی ابتلا به آرتروز تاثیر گذار باشد.

 آرتروز یک بیماری شایع است و می تواند با انواع دیگر آرتریت مانند روماتوئید یا نقرس همراه باشد.

آرتریت روماتوئید چیست؟

آرتریت روماتوئید شایع ترین نوع آرتریت های التهابی است. این نوع آرتریت بیش از ۱٫۳ میلیون آمریکایی را تحت تاثیر قرار داده است. با توجه به تحقیقاتی که در کالج روماتولوژی آمریکا صورت گرفته است؛ در حدود ۷۵٪ از کسانی که تحت تاثیر این بیماری قرار گرفته اند، زنان اند. در واقع، بین ۱٪ تا ۳٪ از زنان آمریکایی در طول عمر خود، به آرتریت روماتوئید مبتلا می شوند.

آرتریت روماتوئید یک بیماری خود ایمنی است. این بدان معنی است که سیستم ایمنی بخش هایی از بدن را مورد حمله قرار می دهد. به دلایلی که روشن نیست، مفاصل مناطق اصلی بدن، تحت تاثیر این نقص سیستم ایمنی قرار می گیرند. با گذشت زمان، التهاب مزمن می تواند منجر به آسیب شدید مفاصل و تغییر شکل آنها شود. یک نفر از هر پنج نفر که به آرتریت روماتوئید مبتلا می شوند؛ با گسترش بیماری در این افراد، ندول روماتوئید بر روی پوست آنها ایجاد می شود. توسعه این بیماری به دلیل افزایش فشار بر روی بند انگشتان، آرنج و یا پاشنه می باشد.

نشانه های آرتریت روماتوئید چیست؟

علائم آرتریت روماتوئید می تواند به تدریج یا به طور ناگهانی خود را بروز دهند. برخلاف استئوآرتریت، علائم آرتریت روماتوئید اغلب شدید، باعث درد، خستگی و از دست دادن اشتها می شود. در آرتریت روماتوئید، شما درد و سفتی و تورم در دست ها، مچ دست، آرنج، شانه ، زانو، مچ پا، پاها، فک، و گردن را احساس می کنید. گاهی اوقات در این بیماری درد در بخش هایی از بدن به صورت شدید بروز می کند. اما معمولا، درد آرتریت روماتوئید معمولا در دست، زانو و پاها بروز می کند.

در آرتریت روماتوئید، مفاصل به درگیری در یک الگوی متقارن نسبت به هم تمایل دارند. به همین علت، هنگامی که برای مثال پنجه ی دست چپ دچار التهاب می شود؛ بند انگشتان دست راست نیز دچار این التهاب می گردند. پس از یک دوره ی زمانی، بیشتر مفاصل بدن به تدریج دچار این مشکل می شوند و درد و تورم در این مفاصل ایجاد می گردد. تورم مفصل می تواند طولانی و ماندگار باشد و سبب ایجاد تداخل در فعالیت های روزمره ی فرد شود. فعالیت های بسیاری وجود دارد که این بیماری می تواند در انجام آنها مشکل ایجاد کند. برخی از این فعالیت ها عبارتند از: رانندگی، کار، راه رفتن و سایر فعالیت های ضروری.

 فرد مبتلا، هنگام بیدار شدن از خواب در هنگام صبح معمولا با مشکل مواجه است و این مشکل تا چند ساعت پس از بیدار شدن نیز در بدن او وجود دارد. این خستگی می تواند در بعضی مواقع  ناتوان کننده باشد. التهاب می تواند به کاهش اشتها و کاهش وزن منجر شود. تب، بثورات جلدی، و حتی درگیری قلب و ریه ها و چشم ها نیز می توانند همراه با آرتریت روماتوئید در فرد اتفاق بیافتد. این احساسات و نشانه ها به غیر از درد مفاصل، موجب التهاب در اندام های دیگر نیز می شود و سرانجام آسیب های صورت گرفته توسط سیستم ایمنی بدن موجب انتشار کامل این بیماری در تمامی نقاط بدن می گردد.

درباره ی آرتروز بیشتر بدانید:

 آرتروز چیست؟ – قسمت اوّل