داروهای محرک برای درمان بیش فعالی

پسربچه و دارو

داروهای محرک برای درمان بیش فعالی

داروهای محرک در درمان بیش فعالی بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند. یک راه موثر برای کنترل علایم بیش فعالی، از جمله کم توجهی، رفتار تکانشی، و فعالیت بیش از حد، استفاده از داروهای محرک است. این داروها ممکن است به تنهایی یا همراه با رفتار درمانی استفاده شوند. مصرف این داروها در حدود ۷۰ درصد علائم بزرگسالان و ۷۰ تا ۸۰ درصد از کودکان بهبود می بخشد. این داروها رفتارهایی همانند کاهش رفتار عجولی، بی قراری، و دیگر نشانه های بیش فعالی، و همچنین انجام وظایف فرد( تا پایان آن وظیفه ) را بهبود می بخشند. بهبود در رفتار و تمرکز معمولا زمانی که دارو استفاده می شود صورت می گیرد؛ اگر چه سازگاری اجتماعی و عملکرد مدرسه به همین زودی نشان داده نمی شود و در دراز مدت دیده می شود.
در دوز مورد استفاده در درمان بیش فعالی در کودکان و نوجوانان عادت ایجاد می گردد؛ و هیچ مدرکی وجود ندارد که استفاده از آنها منجر به سوء مصرف مواد مخدر نشود. اما باید توجه داشت که پتانسیل سوء مصرف مواد مخدر و اعتیاد با هر محرک دارویی وجود دارد؛ به خصوص اگر یک فرد دارای سابقه سوء مصرف مواد و اعتیاد قبلی هم باشد.

داروهای محرک متداول برای درمان بیش فعالی

 بسیاری از محرک های موجود برای درمان بیش فعالی وجود دارند که در دسته های کوتاه اثر( سریع رهش )، متوسط ال​​اثر و اشکال طولانی اثر، دسته بندی می شوند. داروهای محرک رایج عبارتند از:

  • Adderall (با زمان اثر متوسط)
  • Adderall XR (با اثر طولانی مدت)
  • Concerta (با اثر طولانی مدت)
  • Dexedrine (با زمان اثر کوتاه)
  • Dexedrine spansule (با زمان اثر متوسط)
  • Daytrana ( این دارو بسته به نوع پوشش( پوششی که در بدن تجزیه می شود. ) آن به صورت طولانی مدت و یا کوتاه اثر است. )
  • Metadate CD (با اثر طولانی مدت)
  • Metadate ER (با زمان اثر متوسط)
  • Methylin ER (با زمان اثر متوسط)
  • Ritalin (با زمان اثر کوتاه)
  • Ritalin LA (با اثر طولانی مدت)
  • Ritalin SR (با زمان اثر متوسط)
  • Vyvanse
  • Quillivant XR (با اثر طولانی مدت)

فرم کوتاه اثر دارو معمولا دو یا سه بار در روز و آن هایی که طولانی اثر هستند؛  فقط یک بار در روز استفاده می شوند. اشکال جدیدتر از برخی از داروهای محرک ممکن است عوارض جانبی را کاهش دهند و برای یک مدت زمان طولانی تر باعث تسکین علائم شوند. این داروها عبارتند از: Concerta( مدت زمان ۱۰-۱۲ ساعت )، Daytrana( از ۷ تا ۱۰ساعت؛ بسته به مدت زمان تجزیه ی دارو )، Ritalin LA( از ۶ تا ۸ ساعت )، MetadateCD( از ۶ تا ۸ ساعت) ، و Adderall XR( از ۱۰ تا ۱۲ ساعت )

داروهای محرک بیش فعالی چگونه کار می کنند؟

برای کسی که دچار بیش فعالی است؛ محرک ها سبب بهبود تنظیم رفتار تکانشی و بهبود دامنه ی توجه و تمرکز با افزایش سطح مواد شیمیائی خاصی در مغز، ( از جمله دوپامین و نوراپی نفرین، که کمک به انتقال سیگنال بین اعصاب می کنند. ) می شوند.

یکی از علائم سندروم تورت، تیک های مکرر چشمی است. کسانی که مبتلا به این سندروم هستند؛ نباید از داروهای محرک استفاده کنند.
یکی از علائم سندروم تورت، تیک های مکرر چشمی است. کسانی که مبتلا به این سندروم هستند؛ نباید از داروهای محرک استفاده کنند.

چه کسی نباید داروی محرک مبارزه استفاده کند؟

با هر یک از شرایط زیر نباید داروهای محرک را استفاده کنید:

  • آب سیاه( یک بیماری است که باعث افزایش فشار در چشم می گردد؛ و می تواند منجر به نابینایی شود. )
  • اضطراب شدید، تنش، اضطراب، یا عصبانیت
  • درمان با یک نوع دارو به نام مهارکننده های مونوآمین اکسیداز، مانند Nardil یا Parnate، ظرف ۱۴ روز از شروع استفاده از داروهای محرک درمان صورت می گیرد.
  • افراد مبتلا به تیک حرکتی یا سابقه ی شخصی یا خانوادگی سندروم تورت( Tourette’s Syndrome )
  • افرادی که روانی هستند و یا دارای سابقه روان پریشانی هستند

عوارض جانبی داروهای محرک چه هستند؟

عوارض جانبی شایع محرک ها عبارتند از:

  • سردرد
  • ناراحتی معده
  • افزایش فشار خون

این عوارض، به طور معمول پس از چند هفته درمان حل و فصل و توسط بدن، تنظیم می گردند.

5/5 - (3 امتیاز)

این مطلب را به اشتراک بگذارید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *