تیم مراقبت بهداشتی بیش فعالی

هنگامی که به دنبال ارزیابی یا درمان بیش فعالی هستیم؛ مهم این است که دارای یک تیم مراقبتی حرفه ای برای مقابله با این اختلال باشیم. انواع مختلفی از مراقبت های حرفه ای هستند؛ که به طور معمول در تشخیص و درمان بیش فعالی وجود دارند. این خدمات عبارتند از پزشکان( به خصوص روان پزشکان، متخصصان اطفال، داخلی و پزشک خانواده )، روانشناسان( از جمله روانشناسان مدرسه )، مددکاران اجتماعی، پرستاران، دستیار پزشک، و دیگر درمانگران( به عنوان مثال، مشاوران حرفه ای و ازدواج و درمانگران خانواده )

بیش فعالی نه تنها کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد؛ بلکه بزرگسالان نیز می توانند این وضعیت را داشته باشند. موارد بیش فعالی بزرگسالان شامل عدم توجه، عدم کنترل احساسات، و به اتمام نرساندن وضایف است. درست مثل بچه ها، بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی اغلب از داروهای محرک یا سایر داروها برای کنترل علائم داده شده استفاده می کنند. پزشکان همچنین جلسات درمانی را برای کمک کردن به تمرکز این افراد در نظر می گیرند. یکی از درمان های بیش فعالی که در نسخه ی پزشک یا مراجعه به درمانگر لحاظ می شود؛ ورزش است.

در حالی که همه مراقبت های حرفه ای ذکر شده در بالا می تواند برای درمان بیش فعالی ارائه شود؛ فقط برخی از متخصصان پزشکی می توانند دارو برای درمان این بیماری تجویز کنند. انجام ارزیابی های فیزیکی دقیق برای درمان علل این بیماری نوع دیگری از درمان است. این پزشکان حرفه ای( تمام متخصصین ذکر شده )، پرستار و دستیار پزشک تحت نظارت یک دکتر هستند. از آنجا که دارو بخش مهمی از درمان بیش فعالی است؛ بسیار مهم است که همه ی اعضای تیم مراقبت کننده با هم در ارتباط باشند.( برای تجویز بهترین نسخه و جلوگیری از تداخل دارویی )

تیم مراقبت از سلامتی کودک شما

اگر کودک شما علائم بیش فعالی را نشان داد؛ مراجعه به پزشک یا روانشناس اولین قدم در جلوگیری از بروز و گسترش این بیماری است. دیگر اعضای تیم مراقبت کودک شما ممکن است پرستاران، دستیار پزشک، مددکاران اجتماعی، و درمانگران دیگر( مانند مشاوران و درمانگران خانواده ) اشند. اگر کودک شما دارو نیاز دارد؛ باید پزشکتان دارو را با در نظر گرفتن عوارض، انتخاب و تجویز نماید؛ در حالی که دوز مناسب دارو را پیدا کرده باشد. برطرف کردن اختلالات نیز ادامه ی روند تشخیص و درمان است.

مراقبت های بهداشتی تیم سلامتی بزرگسالان

بیش فعالی در بزرگسالان اغلب توسط دکتر مراقبت های اولیه، یک روانشناس یا روانپزشک تشخیص داده میشود. برای تشخیص بیش فعالی در بزرگسالان، دکتر سابقه رفتار بزرگسالان را در کودکی نیاز دارد. پزشک به پرسش از همسر یا شریک زندگی بیمار، پدر و مادر، دوستان و همچنین نگاهی به سوابق گذشته ی فرد از جمله مصاحبه ها، کارنامه و ریز نمرات، برای تعیین این که مشکلات بیمار طولانی مدت است؛ یا خیر، نیاز دارد. پزشک ممکن است از آزمون روانشناسی هم استفاده کند.

 تمام مطالبی که گفته شد؛ معمولا در تمام کشورهای پیشرفته، رایج و اجرایی است؛ اما متاسفانه در میهن عزیز ما هنوز غیر معمول و عجیب به نظر می رسد!