بیماری گریوز – شناخت و دلایل آن

بیماری گریوز

بیماری گریوز – شناخت و دلایل آن

بیماری گریوز چیست؟!

بیماری گریوز یکی از رایج ترین مشکلات تیروئید محسوب می شود که اولین بار توسط آقای رابرت گریوز در اوایل قرن ۱۹ توصیف شد. این بیماری منجر به پرکاری تیروئید، شرایطی که غدد تیروئید تولید بیش از حد هورمون می کند، نیز می شود. اولین باری که این عارضه تشخیص داده شود، کاملا به آسانی درمان می شود. در برخی موارد، بعد از ماه ها یا سال ها بیماری بهبود پیدا می کند یا به طور کامل ناپدید می شود. مواردی که درمان نشده اند می تواند منجر به پیچیدگی های جدی، حتی مرگ شود. اگرچه که علائم بیماری می توانند منجر به ناراحتی شوند، اما در کل این بیماری هیچ گونه عواقب طولانی مدت بدی روی سلامت بیمارانی که سریعا مراجعه کنند و تحت درمان قرار گیرند نخواهد داشت.

چه چیزی منجر به بیماری گریوز می شود؟

هورمون ها توسط متابولیسم کنترل غده تیروئید، یا با توجه به سرعت تبدیل غذا به انرژی در بدن، ترشح می شوند. متابولیسم، به طور مستقیم، با میزان هورمون هایی که در جریان خون در گردش اند در ارتباط است. اگر به دلایلی، غده تیروئید بیش از حد این هورمون ها را را تولید کند، متابولیسم بدن افزایش می یابد و باعث تپش قلب، تعریق، لرزش و از دست دادن وزن بدن در افراد دچار پرکاری تیروئید می شود. به طور عادی، تیروئید، دستور تولید هورمون را از ماده شیمیایی دیگری به اسم هورمون محرک تیروئید یا TSH، که توسط غده هیپوفیز در مغز آزاد می شود، دریافت می کند. اما در بیماری گریوز، یک عدم عملکرد در سیستم ایمنی، باعث آزادسازی آنتی بادی های غیرطبیعی مقلد TSH می شود. توسط این سیگنال های غلط برای تولید، فعالیت تولید هورمون های تیروئیدی افزایش می یابد و از حد نرمال خود تجاوز می کند.

علت دقیق شروع تولید این آنتی بادی های نابجا توسط سیستم ایمنی مشخص نیست. بنظر می رسد، وراثت و دیگر خصوصیات در تعیین میزان حساسیت دخیل باشند. مطالعات نشان می دهد، برای مثال، اگر یکی از دوقلوهای یکسان درگیر بیماری گریوز باشد، به احتمال ۲۰ درصد، قل دیگر هم درگیر خواهد شد. همچنین گسترش این بیماری در خانم ها بیشتر از آقایان می باشد و در افراد سیگاری مبتلا به بیماری گریوز، احتمال ابتلا به مشکلات چشمی بیشتر از افراد مبتلای غیر سیگاری است.

هیچ ژنی به تنهایی برای ابتلا به این بیماری وجود ندارد. بنظر فاکتورهای ژنتیکی و محیطی هر دو دخیل اند.

مشکل چشمی: معمولا، التهاب و تورم عضلات و بافت چشم که می تواند منجر به بیرون زدن کره چشم از حدقه یا کاسه چشم شود، یک پیچیدگی متمایز از این بیماری محسوب می شود. اگرچه، تنها درصد کوچکی از مبتلایان به بیماری گریوز که این شرایط را تجربه خواهند کرد، بعنوان پدیده اگزوفتالموس ( بیرون زدگی چشم ) شناخته می شوند.

اگرچه، در میان مبتلایان، حساسیت مقابله با بیماری گریوز به اندازه تحمل نکردن مشکلات چشمی و حتی بیرون زدگی کره چشم نیست. در حقیقت،  هنوز واضح نیست که مشکلات چشمی ناشی از بیماری گریوز هست یا کاملا جدا از آن رخ می دهد. اگر مبتلا به فرم گسترده اگزوفتالموس هستید، ممکن است چشمانتان درد بگیرد، یا احساس سوزش و خشکی چشم کنید.

بیرون زدن کره چشم منجر به ریزش اشک بسیار و قرمزی نسبی می شود، زیرا دیگر پلک ها نمی توانند از آنها در برابر صدمات محافظت کنند. در موارد درگیری شدید اگزوفتالموس، که نادر است، تورم عضلات چشمی می تواند فشار عظیمی بر عصب اوپتیک وارد کند، که احتمالا منجر به کوری جزئی می شود.

تضعیف عضلات چشمی طی یک دوره طولانی التهاب، می تواند منجر به از دست دادن توانایی آن ها برای کنترل حرکات و در نتیجه، دید دوگانه شود. ندرتا، یک شرایط گسترش پوستی به نام پریتیبیال مایکزدیما هم شناخته شده است. این عارضه یک ضخیم شدگی یکپارچه و مایل به قرمز پوست ساق پا می باشد. این عارضه معمولا دردناک است و جدی نیست. این شرایط، همانند اگزوفتالموس، لزوما یکی از علائم اولیه شروع بیماری گریوز نیست و بستگی به شدت بیماری دارد.

3.7/5 - (3 امتیاز)

این مطلب را به اشتراک بگذارید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *